Niet stil te krijgen

Menigeen zal het wel eens hebben meegemaakt, namelijk het feit dat men kinderen op zeker moment niet stil weet te krijgen. Dat doet zich met name voor wanneer men kinderen kort eraan voorafgaand naar bed heeft gebracht, om ze te laten uitrusten van hun drukke dagelijkse inspanningen. Kinderen hebben dan soms de gewoonte om steeds maar druk door te gaan praten. Dit tot zorg en ergernis van de ouders, en/of van de verzorgers. Hoe goed men als ouders en verzorgers dan z'n best doet om de kinderen tot rust aan te sporen, hoe minder goed het dan lukt om ze stil te krijgen.

Ergens valt het dan ook wel te begrijpen, want vaak worden kinderen heel plotseling door volwassenen uit hun boeiende spel vandaan geplukt, om hen vervolgens in hun betrekkelijk saaie slaapkamer uit te laten rusten. Dat is zondermeer extremely annoying voor kinderen. Ze zullen dan in hun hoofden vast nog te druk bezig zijn met hetgeen ze aan het doen waren.

Op puberale leeftijd zijn kinderen soms ook erg moeilijk tot rust te manen. Vele mensen zullen zich wel de gebeurtenis herinneren waarbij men als jongere tijdens een vakantiekamp door een aantal andere jonge mensen uit de slaap werd gehouden. De mensen die dan over de jongelui de leiding hadden, bleken dan niet goed in staat om die jongeren tot rust aan te laten sporen. In het geval dat er bovendien jonge meiden bij betrokken waren, lukte dat om een bijzondere reden niet. Namelijk om reden dat op zeker moment een deel van de jongeren de slaapgebouwen van een ander deel van de jonge mensen binnendrongen. Als dat zich vordeed ging het vaak om de meiden, die onder veel gegiegel de slaapvertrekken van de jongens binnendrongen. En probeer vervolgens als jongeman maar eens de slaap te gaan vatten, als dat zich had voorgedaan.

In de voorgaande situaties is steeds sprake van het niet stil kunnen krijgen van bepaalde groepen van kinderen. Echter ook bij volwassenen doet dit verschijnsel zich vreemd genoeg in bepaalde siuaties voor. Bijvoorbeeld in het geval dat men als volwassenen kinderen heeft te logeren. Die kinderen zullen natuurlijk op zeker moment moeten gaan slapen. Maar als men bezoek krijgt van andere volwassenen, op het moment dat die kinderen nog maar net in bed liggen, blijkt dat ook sommige volwassenen heel moeilijk tot stilte zijn te manen. Zelfs mensen die zelf ook kinderen hebben grootgebracht, blijken dan soms opmerkelijk slecht tot stilte te kunnen worden gemaand. Men zou verwachten dat dergelijke volwassenen goed aan zouden gaan voelen dat men zich op een dergelijk moment eventjes stil moet houden. Maar ook bij die ervaren ouderen blijkt dit soms maar moeilijk te slagen. En dat is vreemd, omdat die mensen zelf ook moeten hebben meegemaakt dat het op een dergelijk moment van belang is dat men de kinderen niet stoort bij het inslapen.

In een andere bijzondere situatie lukt het ook niet om kinderen stil te krijgen. Dat is wanneer zij heimwee hebben. In die situatie is er beslist niet sprake van een uitgelaten stemming van de kinderen, maar juist van een bedrukte stemming. Een stemming die gepaard gaat met neerslachtige gevoelens bij de betreffende kinderen. De evident mistroostige stemming kan dan zo moeilijk zijn voor die kinderen dat deze in luidruchtige huilbuien uitmondt. In die situatie zal het erg tegenvallen om het kind stil te krijgen, net als het geval is wanneer zij in een uitgelaten stemming verkeren. Een kind huilt doorgaans veel makkelijker dan een volwassene, maar ook als volwassene kan men bijvoorbeeld volschieten met tranen bij de gedachte aan het gemis van de eigen vertrouwde leefomgeving.

Een huilbui van een kind kan uitermate luidruchtig zijn. En zie zo'n kind dan maar weer eens stil te krijgen. Volwassenen vertonen ook wel eens bepaalde emoties die dicht in de buurt van dergelijke kinderlijke huilbuien komen.

Huilbuien kunnen overigens ook ontstaan door positieve emoties. Het weerzien van een kennis die men lange tijd niet heeft gezien, kan bijvoorbeeld een dergelijke, op een huilbui gelijkende emotie veroorzaken. Dit kan eveneens gebeuren bij het zien van een emotionele passage in een film, of bij het horen van een heel fijne muziekuitvoering. In die situatie kunnen zelfs volwassen mensen gaan snikken van de positieve emotie die men dan meemaakt.

De gêne die daarmee gepaard gaat, kan op de volwassen leeftijd nogal vervelend zijn voor mensen. Net als bij andere mensen zal men het dan ook zelf niet voor elkaar kunnen krijgen om het luidruchtige snikken te onderdrukken.

Een heel vervelende categorie mensen die niet goed stil zijn te krijgen, is de categorie van mensen die als lawaaierige buren kunnen worden betiteld. Geluidsoverlast door de naastwonende buren is een vorm van overlast welke vrijwel onmogelijk lijkt te kunnen worden bestreden. Toch is er wel een mogelijkheid om te proberen hier iets aan te doen. Namelijk door in een positieve grondhouding hierover met die buren te gaan overleggen. De bedoeling is dan om in het geheel geen enkele vorm van kritiek te laten horen. Alleen wanneer men het voorelkaar weet te krijgen dat men hen er op weet te wijzen dat men last heeft van het lawaai dat zij produceren, en wel zonder een gevoel van kritiek op hen te laten horen, is er een kans dat zij openstaan voor uw kant van de ervaring met het geluid dat er te horen is. Een begin van een gesprek daarover met uw buren kunt u bijvoorbeeld krijgen door uw buren op neutrale wijze te vragen of zij mogelijk ook last van ú ervaren op dit gebied. Pas daarbij heel goed op dat u geen enkele vorm van kritiek op hen laat horen.